Walvissen of geen walvissen, that's the question!

Hallo!

Ja ja in het laatste bericht meldden we dat we in Kaikoura waren om walvissen te kijken. Tja en hebben we dit nu ook gedaan....

11/2/2010
De wekker gaat extra vroeg (06.00 uur) want we moeten ons op tijd bij het Whale Watch Station melden. We hebben ons gisteren op de wachtlijst laten zetten en indien er mensen niet komen opdagen, worden de overgebleven plekken onder de mensen op de wachtlijst verdeeld. Dus om 06.50 uur staan we ‘fris en fruitig’ te wachten. We hebben geluk want op de 1e boot komen er 11 man niet opdagen. We kunnen dus direct aan boord! Nu hoeven we niet tot 15.00 uur vandaag te wachten voor onze geplande trip, maar hebben we de rest van de middag tot onze beschikking.

De bus brengt ons naar de haven waar we aan boord van de boot gaan. We worden meerdere malen gewaarschuwd dat de zee behoorlijk onrustig is en dat er zeeziekte wordt voorspeld. Gelukkig heeft Tom al de nodige pillen achter z’n kiezen, want hij is degene die aan boord snel ziek wordt.

De walvissen zijn ongeveer een half uurtje varen uit de kust gesignaleerd en de kapitein snelt er naar toe. Er staat inderdaad een flinke zeegang en al snel begint Tom wat witjes weg te trekken. Blijkbaar hebben de pillen tegen reisziekte niet erg hun werk gedaan. Na ongeveer een half uur varen stopt de kapitein het schip en luistert met een hydrofoon (een soort veredelde didgeridoo, even googlen) of hij de sonar van de walvissen kan horen. We waren nog een stukje door als z’n maat de spuit van een walvis spot. We naderen tot op ongeveer 30 meter en blijven ongeveer een 10 minuten liggen. Alle lenzen zijn nu op de walvis gericht en we kijken naar het enorme beest. Het ligt rustig op adem te komen en spuit geregeld een flinke straal naar boven. Na een tijdje vindt de walvis het weer tijd worden voor een nieuwe duik en daalt het beest sierlijk naar de bodem van de zee af. Hierbij steekt hij zijn staartvin recht omhoog en zakt onder water. Ook nu weer hoor je de fotocamera’s klikken. Wat een prachtig gezicht.

We gaan allemaal weer op onze stoel zitten en de kapitein snelt met de boot naar een volgende stek waar nog meer walvissen zouden zijn. Onderweg stopt de kapitein de boot opnieuw en door de flinke zeegang houdt Tom het niet meer en begint de visjes te voeren. Zo dat lucht lekker op. In de verte wordt een andere walvis gespot en we snellen er heen. Inmiddels is er ook een 2e boot met nieuwsgierigen bijgekomen en samen varen we naar de nieuwe plek. Ook hier ligt weer een flinke walvis (Sperm Whales) van zijn duik op adem te komen. Deze blijft echter niet al te lang liggen en naar een paar minuten duikt deze ook weer onder.

De terugreis naar de kade wordt ingezet en na zo’n 3 uur op zee komen we weer in de haven aan. We staan beide nog even na de deinen en worden daarna met de bus naar onze startplek terug gebracht. Zo, dat kunnen we ook weer van onze to-do lijst afstrepen.

De middag gebruiken we om even van deze zeereis bij te komen en om onze magen weer te vullen. We gaan daarna op pad om de buurt te verkennen.

Speciaal voor Dylan hebben wij een poging gedaan om een filmpje van de walvis te plaatsen. Maar helaas lukt dat nog niet. Dus deze houd je nog van ons te goed!

12/2/10
Even voor de statistieken. We hebben in totaal op het Zuider eiland 4.253 kilometer gereden. Daarbij hebben we de treinrit en de wandeltocht kilometers niet eens meegeteld.

Vandaag zijn we met de boot naar het Noorder eiland gevaren. Dit is een 3 uur durende boottocht, die verder niet echt bijzonder was. Morgen gaan we Wellington verkennen.

Tot zover een kiwigroet van ons.