De stroopies zijn afgeleverd!
Door: Tom en Debbie
Blijf op de hoogte en volg Tom en Debbie
14 Februari 2010 | Nieuw Zeeland, Wanganui
Hallo allemaal,
Hier weer een update van ons reisverslag. Veel leesplezier.
12/2/2010
Vandaag zijn we rond half 10 op pad gegaan richting Picton om de boot naar Wellington te halen. Deze hebben we via internet gereserveerd (om 14.25 uur). We moeten een uur van te voren aanwezig zijn dus we hebben lekker de tijd. De boottrip duurt drie uur en we vermaken ons prima met een boekje en een puzzeltje. In de avond hebben we niet veel bijzonders gedaan.
13/2/2010
We slapen een beetje uit en lezen een beetje over wat er allemaal in Wellington te zien is. Rond half 11 gaan we op pad en gaan we eerst naar het Te Papa museum. Dit is een interactief museum dat de geschiedenis van de Maori’s vertelt, uitleg geeft over aardbevingen (in NZ hebben ze er 15.000 per jaar!) en zien we de enigste reuzen inktvis tentoongesteld ter wereld.
Na anderhalf uur in het museum te hebben rondgekeken hebben we wel weer genoeg cultuur opgesnoven en wandelen we richting de stad. We gaan op zoek naar een eettentje maar dat kost ons zelfs enige moeite. De McDonalds en de Burger King zijn volop aanwezig maar een gezellig tentje is nog lastig te vinden. Uiteindelijk zijn we in een bistro beland en hebben we heerlijk geluncht.
Het stormt vandaag ontzettend hard en we waaien uit ons hempie maar ondanks dat gaan we verder met de stadstour. We besluiten met de “Cable Car” omhoog te gaan naar de botanische tuinen en met een wandeling van 40 minuten terug naar de stad te lopen.
Tja en dan is het al weer drie uur. We hebben nog een missie in de buurt van Wellington: de stroopwafels afleveren! Deze stroopwafels hebben inmiddels al een hele rit achter de rug, dus we hopen dat ze nog heel zijn en geen koekkruimels zijn geworden.
We rijden naar Upper Hutt, net buiten Wellington. We hebben een adres maar geen plattegrond van het dorp! We gaan op zoek naar de plaatselijke VVV maar helaas is deze op zaterdag al vanaf 12 uur gesloten. Tja daar staan we dan met onze stroopwafels... We vragen het aan de mensen op straat, maar deze hebben nooit van deze straat gehoord. Goed, en nu? Tja ze zeggen natuurlijk altijd: “de politie is je beste vriend!”. We hebben een politiebureau gezien, dus we wandelen er naar binnen. Niemand te zien. Aan de muur zitten twee bellen, één voor noodgevallen, en één voor overige zaken. Nu is dit natuurlijk wel een noodgeval maar goed we besluiten maar op de andere bel te drukken. De agente moet na mijn verhaal over de stroopwafels lachen en legt ons netjes de weg uit.
Al snel hebben we het adres gevonden. En na over de schutting te hebben gekeken worden we eerst blaffend welkom geheten en even later zien we een “big smile” van Huib. Op de vraag of we goed zitten, krijgen we al te horen dat hij al enigszins van onze komst op de hoogte was. We krijgen direct een borrel aangeboden en zitten vervolgens gezellig over van alles en nog wat te praten. Er worden foto’s getoond (ja mam zelfs één van jou haha). Na twee uur gaan we weer op pad, met wat groente uit de eigen tuin. Uiteraard gaan we niet weg niet zonder het maken van een foto als bewijs dat we er zijn geweest. De foto staat op de weblog!
An, ma en de rest die deze weblog leest en Huib en Dee kennen: jullie krijgen allemaal de hartelijke groeten!
Tja en dan nog de vraag van Dylan: of we een foto van de walvis op de site kunnen zetten. Nou zoals jullie hebben gezien staat er inmiddels een filmpje op de site! Is dit ook goed?
Nu ja, dan hebben we wat voor Dylan op de site gezet maar dan kunnen we voor Bowen (zijn broertje) niet achterblijven. Dus Bowen voor jou speciaal een foto: in Wellington hebben ze een straat naar je vernoemd!
14/2/2010
Vandaag gaan we weer verder op pad richting Wanganui. Dit is een lange saaie weg en er is weinig te zien onderweg. We halen langs de weg lekker vers fruit en besluiten dit aan het strand op te eten. Helaas staat er een harde storm langs de kust, dus lekker rustig de aardbeien opeten zit er niet in.
We rijden door en zijn rond twee uur in Wanganui. Hier gaan we lekker de hele middag in het zonnetje zitten!
Tot zover weer de belevenissen van de twee Nederlandse kiwi's.
Groetjes,
Tom en Deb
Hier weer een update van ons reisverslag. Veel leesplezier.
12/2/2010
Vandaag zijn we rond half 10 op pad gegaan richting Picton om de boot naar Wellington te halen. Deze hebben we via internet gereserveerd (om 14.25 uur). We moeten een uur van te voren aanwezig zijn dus we hebben lekker de tijd. De boottrip duurt drie uur en we vermaken ons prima met een boekje en een puzzeltje. In de avond hebben we niet veel bijzonders gedaan.
13/2/2010
We slapen een beetje uit en lezen een beetje over wat er allemaal in Wellington te zien is. Rond half 11 gaan we op pad en gaan we eerst naar het Te Papa museum. Dit is een interactief museum dat de geschiedenis van de Maori’s vertelt, uitleg geeft over aardbevingen (in NZ hebben ze er 15.000 per jaar!) en zien we de enigste reuzen inktvis tentoongesteld ter wereld.
Na anderhalf uur in het museum te hebben rondgekeken hebben we wel weer genoeg cultuur opgesnoven en wandelen we richting de stad. We gaan op zoek naar een eettentje maar dat kost ons zelfs enige moeite. De McDonalds en de Burger King zijn volop aanwezig maar een gezellig tentje is nog lastig te vinden. Uiteindelijk zijn we in een bistro beland en hebben we heerlijk geluncht.
Het stormt vandaag ontzettend hard en we waaien uit ons hempie maar ondanks dat gaan we verder met de stadstour. We besluiten met de “Cable Car” omhoog te gaan naar de botanische tuinen en met een wandeling van 40 minuten terug naar de stad te lopen.
Tja en dan is het al weer drie uur. We hebben nog een missie in de buurt van Wellington: de stroopwafels afleveren! Deze stroopwafels hebben inmiddels al een hele rit achter de rug, dus we hopen dat ze nog heel zijn en geen koekkruimels zijn geworden.
We rijden naar Upper Hutt, net buiten Wellington. We hebben een adres maar geen plattegrond van het dorp! We gaan op zoek naar de plaatselijke VVV maar helaas is deze op zaterdag al vanaf 12 uur gesloten. Tja daar staan we dan met onze stroopwafels... We vragen het aan de mensen op straat, maar deze hebben nooit van deze straat gehoord. Goed, en nu? Tja ze zeggen natuurlijk altijd: “de politie is je beste vriend!”. We hebben een politiebureau gezien, dus we wandelen er naar binnen. Niemand te zien. Aan de muur zitten twee bellen, één voor noodgevallen, en één voor overige zaken. Nu is dit natuurlijk wel een noodgeval maar goed we besluiten maar op de andere bel te drukken. De agente moet na mijn verhaal over de stroopwafels lachen en legt ons netjes de weg uit.
Al snel hebben we het adres gevonden. En na over de schutting te hebben gekeken worden we eerst blaffend welkom geheten en even later zien we een “big smile” van Huib. Op de vraag of we goed zitten, krijgen we al te horen dat hij al enigszins van onze komst op de hoogte was. We krijgen direct een borrel aangeboden en zitten vervolgens gezellig over van alles en nog wat te praten. Er worden foto’s getoond (ja mam zelfs één van jou haha). Na twee uur gaan we weer op pad, met wat groente uit de eigen tuin. Uiteraard gaan we niet weg niet zonder het maken van een foto als bewijs dat we er zijn geweest. De foto staat op de weblog!
An, ma en de rest die deze weblog leest en Huib en Dee kennen: jullie krijgen allemaal de hartelijke groeten!
Tja en dan nog de vraag van Dylan: of we een foto van de walvis op de site kunnen zetten. Nou zoals jullie hebben gezien staat er inmiddels een filmpje op de site! Is dit ook goed?
Nu ja, dan hebben we wat voor Dylan op de site gezet maar dan kunnen we voor Bowen (zijn broertje) niet achterblijven. Dus Bowen voor jou speciaal een foto: in Wellington hebben ze een straat naar je vernoemd!
14/2/2010
Vandaag gaan we weer verder op pad richting Wanganui. Dit is een lange saaie weg en er is weinig te zien onderweg. We halen langs de weg lekker vers fruit en besluiten dit aan het strand op te eten. Helaas staat er een harde storm langs de kust, dus lekker rustig de aardbeien opeten zit er niet in.
We rijden door en zijn rond twee uur in Wanganui. Hier gaan we lekker de hele middag in het zonnetje zitten!
Tot zover weer de belevenissen van de twee Nederlandse kiwi's.
Groetjes,
Tom en Deb
-
14 Februari 2010 - 09:11
Esther:
Haha!! Ik zie jullie al staan met de wafeltjes! Voor de agente zijn dit soort ervaringen vast de meest ontspannende momenten in haar loopbaan... -
14 Februari 2010 - 20:37
Gert:
Tom, het stormt en je moet 3 uur op een bootje zitten! Alles went, je krijgt zeebenen en de vissen krijgen niks meer te eten. Leuk om een pakkie stroopwafels te gaan afleveren aan de andere kant van de wereld. Deb met een big smile op de foto. Jullie vermaken je prima. -
15 Februari 2010 - 10:49
Linda Krijgsman:
Hellup....ik loop serieus achter! Gelukkig nog een half uurtje voordat de kids thuiskomen, dus ik kan op mijn gemakkie even bijlezen! Wat een verhalen weer! Geweldig! Het is maar goed dat jullie een verslag maken want al die verschillende indrukken kan je bijna niet onthouden. En dan te bedenken dat jullie reis nog lang niet ten einde is! Heel vervelend! Dank voor de felicitaties, ik geef ze door en de borrel houden jullie zeker tegoed. Ik zeg geniet vooral verder van jullie fantastische reis. Kus, Linda -
15 Februari 2010 - 12:14
Joost:
Met plezier weer gelezen wat jullie daar allemaal uitvreten! Geweldig.
Neem alleen het weer daar: "...en hier gaan we verder de hele middag in het zonnetje zitten" dat steekt wel... Ik stond vanochtend weer ijs en sneeuw van mijn vooruit af te krabben....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
