Laatste bericht vanuit Nieuw Zeeland
Door: Tom en Debbie
Blijf op de hoogte en volg Tom en Debbie
05 Maart 2010 | Nieuw Zeeland, Auckland
Hallo Allemaal,
Dit is alweer het laatste bericht voordat we morgen in het vliegtuig stappen richting Fiji. Uiteraard willen we jullie nog even op de hoogte houden wat we allemaal hebben gedaan deze laatste dagen. En natuurlijk weer wat foto's erbij.
2/3/2010
Vandaag is het weer ineens heel anders als gisteren. Afgelopen avond heeft het werkelijk gegoten; niet normaal meer! Vandaag is het bewolkt en regent het van tijd tot tijd. Tja, zo wisselvallig kan het weer hier in de noordkaap zijn. Ene dag mooi, de andere slecht. En zoals een oud Nieuw-Zeelands gezegde klinkt: when it rains at seven, it will be fine at eleven. Dit gezegde hoorden we ter plaatse van een wat beschonken oudere Nieuw-Zeelandse man. Tja, is dat wat waard?! En wat denk je? Zo rond elf uur knapt het nog aardig op ook. Haha, heeft ie toch gelijk…
We stappen in de auto en rijden helemaal naar het (bijna) noordelijkste puntje van NZ: Cape Reinga. Dit is overigens niet het meest noordelijke puntje, want dat is alleen per 4x4 te bereiken. En (Joost) dat gaat net niet lukken met een gare Nissan Sunny. Volgens de routekaart voert het laatste deel van de route over een dirt road, maar blijkbaar is de kaart niet helemaal bij, want men is druk doende met het asfalteren van de laatste 21 km. Dit heeft tot gevolg dat er her en der wel flinke stukken blubber zijn (het heeft geregend, weet je nog) en dus heeft Tom nog even de laatste stukjes wit van de auto weggewerkt onder een flinke laag bruine blubber.
Op Cape Reinga staat een fraaie vuurtoren en hebben we een mooi uitzicht over de omliggende eilandjes en de naburige zandstranden. Blijkbaar is dit fraaie stukje NZ wat uit de route van de Chinezen en Japanners, want die zie je hier gelukkig maar weinig. Na wat foto’s en film rijden we dezelfde weg terug, we stoppen in Te Paki, daar zijn enorme zandduinen. In de zomer schijnt het hier een drukte van jewelste te zijn met toeristen die een poging doen om te zandsurfen. Maar de zandduinen liggen er vanwege de regen die is gevallen er wat verlaten bij. Wij gaan toch een poging doen om de enorme zandduin te beklimmen. We zien in de verte immers een paar jongens op de duinen staan, dus het moet kunnen. Het is echt een enorme klim maar we bereiken de top van een enorme duin. Als we daar op staan kunnen we ons enigszins bedenken hoe het in de sahara moet zijn.
3/3/2010
We laten het Northland achter ons en zakken af richting onze eindbestemming Auckland. Na een lange reisdag inclusief een kleine oversteek met de auto op de ferry komen we aan in Matakohe. Hier doen we niet veel bijzonders meer.
4/3/2010
Zo rond de klok van half tien ’s ochtends gaan we verder naar onze eindbestemming Auckland. Aangezien de luchthaven onder de stad ligt, kiezen we ervoor een motelletje daar in de buurt te zoeken. Dan hoeven we op 6 maart (vertrek) maar een klein stukje te rijden. Lekker makkelijk. Inmiddels wordt door Tom vol spanning naar de teller van de kilometerstand gekeken. We hebben de auto namelijk met 175229 km op de teller meegekregen en het is toch wel een sport om 8000 km te rijden. We zijn hier nog maar 200 km van verwijderd. Dus volgens Tom moeten we misschien nog wel een extra “tourtje” maken, we zullen zien.
Onderweg stoppen we in het Waipoua forest. Hier staat de Tane Muhuta, dit is een van de grootste Kauri bomen van Nieuw-Zeeland. Deze boom heeft een omtrek van 14 meter en een hoogte van meer dan 50 meter.
Het vinden van een motel of iets anders blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, want de eerste vier motels, B&B’s die we bezoeken, zijn vol of hebben alleen de allerduurste kamer beschikbaar. Volgens Tom is dit gewoon een verkooptruc, want je maakt mij niet wijs dat je om 12 uur ’s middags door de week al helemaal vol zit. Maar goed, na een poosje zoeken vinden we een prima motel. We pakken snel uit en eten wat. Oorspronkelijk zouden we deze dagen gebruiken om Auckland te bekijken, maar met het mooie weer in het vooruitzicht, besluiten we naar de Oostkust net onder Auckland te rijden. We hebben al van verschillende mensen in NZ gehoord, dat de stad niet zo bijzonder schijnt te zijn. Dus waarschijnlijk missen we niet zoveel.
Het ritje naar de kust van ongeveer 30 kilometer brengt ons naar de prachtige baaien van Mareatai. Hier is bijna niemand te vinden en genieten we lekker de rest van de middag van het heerlijke weer en de prachtige azuurblauwe zee. Helemaal super! Op de terugweg naar het motel blijkt dat we inmiddels toch de grens van 8.000 km al overschreden hebben.
5/3/2010
De lucht is weer helemaal strak blauw en zo rond 10.30 uur is het al flink warm aan het worden. Op naar het strand dus weer. Hoe vervelend kan het zijn,
We rijden dezelfde weg als gisteren naar hetzelfde strand en liggen al rond 11 uur te bakken. Af en toe wisselen we de zon even om voor wat schaduw van de bomen aan het strand of zoeken we wat verkoeling in de zeer kalme zee. Het lichte briesje maakt de dag verder compleet. We genieten volop van het heerlijke weer en voor we het weten is de dag alweer voorbij. Tjonge, met niks doen, vliegt de tijd nog meer!
Morgen (voor ons zaterdag) gaan we aan het einde van de ochtend de huurauto inleveren en gaan we naar het vliegveld. ’s Middags vliegen we naar Nadi op Fiji voor een weekje van het autorijden afkicken en hopelijk genieten van de zon. Het is weliswaar nog regenseizoen, dus het kan flink wisselvallig zijn, maar we zien het wel. Maar wij kunnen nu alleen nog maar zeggen, de groeten uit Nieuw-Zeeland en voor ons is het nu FIJI TIME!!!
We proberen jullie ook nog op de hoogte te houden met wat foto's vanuit Fiji.
Zie hier de link naar wat foto's:
http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=debbiehaak&target=ALBUM&id=5430587226207451825&authkey=Gv1sRgCLy0ifXSqqa7KA&invite=CJ3P4P4P&feat=email
Groet
Tom en Deb
Dit is alweer het laatste bericht voordat we morgen in het vliegtuig stappen richting Fiji. Uiteraard willen we jullie nog even op de hoogte houden wat we allemaal hebben gedaan deze laatste dagen. En natuurlijk weer wat foto's erbij.
2/3/2010
Vandaag is het weer ineens heel anders als gisteren. Afgelopen avond heeft het werkelijk gegoten; niet normaal meer! Vandaag is het bewolkt en regent het van tijd tot tijd. Tja, zo wisselvallig kan het weer hier in de noordkaap zijn. Ene dag mooi, de andere slecht. En zoals een oud Nieuw-Zeelands gezegde klinkt: when it rains at seven, it will be fine at eleven. Dit gezegde hoorden we ter plaatse van een wat beschonken oudere Nieuw-Zeelandse man. Tja, is dat wat waard?! En wat denk je? Zo rond elf uur knapt het nog aardig op ook. Haha, heeft ie toch gelijk…
We stappen in de auto en rijden helemaal naar het (bijna) noordelijkste puntje van NZ: Cape Reinga. Dit is overigens niet het meest noordelijke puntje, want dat is alleen per 4x4 te bereiken. En (Joost) dat gaat net niet lukken met een gare Nissan Sunny. Volgens de routekaart voert het laatste deel van de route over een dirt road, maar blijkbaar is de kaart niet helemaal bij, want men is druk doende met het asfalteren van de laatste 21 km. Dit heeft tot gevolg dat er her en der wel flinke stukken blubber zijn (het heeft geregend, weet je nog) en dus heeft Tom nog even de laatste stukjes wit van de auto weggewerkt onder een flinke laag bruine blubber.
Op Cape Reinga staat een fraaie vuurtoren en hebben we een mooi uitzicht over de omliggende eilandjes en de naburige zandstranden. Blijkbaar is dit fraaie stukje NZ wat uit de route van de Chinezen en Japanners, want die zie je hier gelukkig maar weinig. Na wat foto’s en film rijden we dezelfde weg terug, we stoppen in Te Paki, daar zijn enorme zandduinen. In de zomer schijnt het hier een drukte van jewelste te zijn met toeristen die een poging doen om te zandsurfen. Maar de zandduinen liggen er vanwege de regen die is gevallen er wat verlaten bij. Wij gaan toch een poging doen om de enorme zandduin te beklimmen. We zien in de verte immers een paar jongens op de duinen staan, dus het moet kunnen. Het is echt een enorme klim maar we bereiken de top van een enorme duin. Als we daar op staan kunnen we ons enigszins bedenken hoe het in de sahara moet zijn.
3/3/2010
We laten het Northland achter ons en zakken af richting onze eindbestemming Auckland. Na een lange reisdag inclusief een kleine oversteek met de auto op de ferry komen we aan in Matakohe. Hier doen we niet veel bijzonders meer.
4/3/2010
Zo rond de klok van half tien ’s ochtends gaan we verder naar onze eindbestemming Auckland. Aangezien de luchthaven onder de stad ligt, kiezen we ervoor een motelletje daar in de buurt te zoeken. Dan hoeven we op 6 maart (vertrek) maar een klein stukje te rijden. Lekker makkelijk. Inmiddels wordt door Tom vol spanning naar de teller van de kilometerstand gekeken. We hebben de auto namelijk met 175229 km op de teller meegekregen en het is toch wel een sport om 8000 km te rijden. We zijn hier nog maar 200 km van verwijderd. Dus volgens Tom moeten we misschien nog wel een extra “tourtje” maken, we zullen zien.
Onderweg stoppen we in het Waipoua forest. Hier staat de Tane Muhuta, dit is een van de grootste Kauri bomen van Nieuw-Zeeland. Deze boom heeft een omtrek van 14 meter en een hoogte van meer dan 50 meter.
Het vinden van een motel of iets anders blijkt makkelijker gezegd dan gedaan, want de eerste vier motels, B&B’s die we bezoeken, zijn vol of hebben alleen de allerduurste kamer beschikbaar. Volgens Tom is dit gewoon een verkooptruc, want je maakt mij niet wijs dat je om 12 uur ’s middags door de week al helemaal vol zit. Maar goed, na een poosje zoeken vinden we een prima motel. We pakken snel uit en eten wat. Oorspronkelijk zouden we deze dagen gebruiken om Auckland te bekijken, maar met het mooie weer in het vooruitzicht, besluiten we naar de Oostkust net onder Auckland te rijden. We hebben al van verschillende mensen in NZ gehoord, dat de stad niet zo bijzonder schijnt te zijn. Dus waarschijnlijk missen we niet zoveel.
Het ritje naar de kust van ongeveer 30 kilometer brengt ons naar de prachtige baaien van Mareatai. Hier is bijna niemand te vinden en genieten we lekker de rest van de middag van het heerlijke weer en de prachtige azuurblauwe zee. Helemaal super! Op de terugweg naar het motel blijkt dat we inmiddels toch de grens van 8.000 km al overschreden hebben.
5/3/2010
De lucht is weer helemaal strak blauw en zo rond 10.30 uur is het al flink warm aan het worden. Op naar het strand dus weer. Hoe vervelend kan het zijn,
We rijden dezelfde weg als gisteren naar hetzelfde strand en liggen al rond 11 uur te bakken. Af en toe wisselen we de zon even om voor wat schaduw van de bomen aan het strand of zoeken we wat verkoeling in de zeer kalme zee. Het lichte briesje maakt de dag verder compleet. We genieten volop van het heerlijke weer en voor we het weten is de dag alweer voorbij. Tjonge, met niks doen, vliegt de tijd nog meer!
Morgen (voor ons zaterdag) gaan we aan het einde van de ochtend de huurauto inleveren en gaan we naar het vliegveld. ’s Middags vliegen we naar Nadi op Fiji voor een weekje van het autorijden afkicken en hopelijk genieten van de zon. Het is weliswaar nog regenseizoen, dus het kan flink wisselvallig zijn, maar we zien het wel. Maar wij kunnen nu alleen nog maar zeggen, de groeten uit Nieuw-Zeeland en voor ons is het nu FIJI TIME!!!
We proberen jullie ook nog op de hoogte te houden met wat foto's vanuit Fiji.
Zie hier de link naar wat foto's:
http://picasaweb.google.nl/lh/sredir?uname=debbiehaak&target=ALBUM&id=5430587226207451825&authkey=Gv1sRgCLy0ifXSqqa7KA&invite=CJ3P4P4P&feat=email
Groet
Tom en Deb
-
05 Maart 2010 - 10:02
Suus En Joyce...:
Nou gelukkig dat ze daar geen kilometerheffing kennen ;-) Geniet op Fiji, wil willen ooooooooook -
05 Maart 2010 - 14:09
Ilona:
Jeetje alweer het laatste verslag uit NZ. Wat zal ik ze gaan missen. Het was helemaal top om dit te mogen lezen. Nog heel veel plezier in Fiji, en ga lekker genieten van de welverdiende zon. Heel veel knuffels en kusjes van Ilona, Kenneth, Dylan en Bowen -
05 Maart 2010 - 18:41
Esther:
Haai!! Wat een verhaal en wat een foto's. Heerlijk! En herkenbaar.... En wat gaat de tijd toch snel. Ik vind het wel weer gezellig als jullie thuis zijn hoor, maar ja, dan missen we wel de foto's en verhalen. Ik ben heel erg benieuwd naar wat jullie op Fiji te wachten staat en ik zal duimen voor mooi weer. Hoop dat het helpt. Veel groetjes van ons en geniet de laatste week! X Es -
05 Maart 2010 - 19:27
Gerard:
Wederom weer genoten van jullie reisverslag en uiteraard de fotosessie. Nog even volhouden en dan zien we jullie weer in levende lijven.
-
06 Maart 2010 - 20:21
André En Gerlinde:
Lieve buurtjes, geniet lekker van jullie welverdiende rust. Gerlinde zal nog snel even een paar keer zonnebanken en dan zien we jullie graag weer heelhuids thuis.
André is zeer benieuwd naar de onderwaterverhalen... -
07 Maart 2010 - 13:19
Irma:
Aan de foto's kan je wel zien dat je een cursus hebt gevolgd hoor Deb, maar wat zijn in vredesnaam die grote "ballen met spikkels erop"? -
08 Maart 2010 - 08:21
Bob:
Hi guys, ik was ook even op vakantie (weekje maar, jullie zijn natuurlijk ruim baas boven baas...) en moest weer heel wat verhalen inhalen. Ik heb er weer van genoten, wat een prachtig land is NZ toch. Veel plezier op Fiji! Adios.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
