Rotte eieren, lekkere kiwi's en kayakken

Hallo allemaal,

Eerst nog even een antwoord op de vraag van Gert of ik nu de forel boven de slibtong verkies. Mmmm, tja dat is toch wel lastig. Een zelf gevangen verse forel is toch ook wel heerlijk. Maar volgende keer bij valk maar weer slibtong haha.

Nou we hebben weer aardig ons best gedaan om jullie weer helemaal op de hoogte te houden van onze reis. Dus neem een kop koffie/thee en veel leesplezier.

Nog even een korte terugblik hoe we onze forel hebben verorberd.

’s Avonds gaan we naar het restaurant en wachten vol verwachting op onze forel. Na een borrelhapje komt er een enorm plateau met daarop onze forel en een lekker garnituurtje. We eten onze buiken helemaal vol en genieten van deze heerlijke (verse) vis. Er wordt zelfs aan ons gevraagd of we deze forel zelf gevangen hebben, ha ha het valt ze dus wel op toen ze onze forel hebben binnengebracht. Uiteindelijk zitten we helemaal vol en kunnen we geen pap meer zeggen.

21/2/2010
We laten Taupo achter ons en rijden naar het Noorden. Net buiten Taupo stoppen we eerst bij de Huka Falls. Dit is een brede en niet al te hoge waterval, maar per seconde stromen hier drie volledige Olympische zwembaden voorbij. En dat gaat met een donderend geraas, dus je kan je er vast wel wat bij voorstellen. Aangezien deze waterval goed toegankelijk voor het publiek is, stikt het er meteen weer van de Chinezen en aanverwante soorten, dus we blijven hier niet lang!

We rijden door en aan de overkant van de weg ligt het Craters of the Moon park. Dit is een ‘klein’ park met daarin allerlei vulkanische kraters waarvan er enkele continu stoom uitblazen. Dit gaat gepaard met een flinke zwavellucht en als je bedenkt dat zwavel naar rotte eieren ruikt… Need I say more?! Al met al is dit een leuk park en we vermaken ons er prima. Blijkbaar is dit een voorproefje van wat ons straks in Rotorua staat te wachten.

Na de heerlijke en geurige ochtendwandeling gaat we verder. We passeren de Wai-O-Tanu Thermal Area, welke bekend staat om de geiser en verschillende gekleurde meren. Dit park is voor morgen, dus hierover lees je later meer.

Na lang zoeken hebben we het juiste motel in Rotorua gevonden en boeken we een kamer voor twee nachten. Nu blijkt ook meteen waarom het hier niet al te duur is: we liggen vlak voor de start- en landingsbaan van de lokale luchthaven… Lijkt een beetje op thuis, maar dan veel dichterbij… Maar gelukkig vliegen ze ’s avonds en ’s nachts niet, dus niks aan de hand.

Na het inchecken gaan we terug naar het centrum van Rotorua en bezoeken het Te Puia park. We krijgen een rondleiding van een zeer vriendelijke lokale Maori vrouw, die ons uitgebreid uitleg geeft over de historie van de Maori en hun manier van leven. We bekijken de twee geisers en de kokende modderpoel van het park. Deze geisers spuiten elk uur volledig natuurlijk en bereiken een hoogte van zo’n 15-20 meter. In de stralende zon is dit een prachtig gezicht en van tijd tot tijd zie je de regenboog in de spray. Rond half zes verlaten we dit mooie park en gaan gesloopt weer naar ons motel.

22/2/2010

We staan vroeg op (ook al is het vakantie, toch??) want we moeten om 9.45 uur in Wai-O-Tanu zijn. Dit park ligt op zo’n 40 minuten rijden vanaf het motel. In dit park wordt elke dag om 10.15 uur de lokale geiser (Lady Knox geiser) via een kunstmatige ingreep tot leven gewekt. Ook hier stikt het weer van de Aziaten en worden we een soort open lucht theater binnen geleid. Na een kwartiertje gooit de medewerker van het park een paar klonten zeep in de mond van de geiser en deze komt daarna in actie. Eerst begint de geiser wat sop te spuwen, waarna dit overgaat in een spray van ongeveer 18 meter hoog. Na een kwartiertje spuiten neemt de kracht van de straal al wat af en houden de meeste bezoekers het alweer voor gezien. Eigenlijk vinden wij deze toeristische vertoning ook maar niks en waren we veel meer van de natuurlijke geisers in het Te Puia park (gisteren) gecharmeerd. Maar ja, we hebben dit ook weer gezien en kunnen er weer over meepraten.

Verderop in het park maken we een flinke wandeling langs allerlei gekleurde meren. Dit zijn allemaal warmtebronnen die door de verschillende samenstelling en de lichtinval anders opkleuren. Sommige bronnen zijn zo’n 80 graden warm en stomen daarom flink. Ook hier komt weer het nodige zwavel vrij, dus het ruikt er weer heerlijk. We maken er de nodige foto’s en film, maar we zijn helaas vergeten de batterij van de fotocamera op te laden, dus die houdt er na een uurtje mee op. Nou ja, met de filmcamera kunnen we ook foto’s maken. Niks aan de hand.

We lopen door het park en genieten van de steeds weer bijzondere kleuren meren en poelen (fel limoengroen, blauw met oranje, geel, noem maar op). Samen met de borrelende modderpoelen en de stoomwolken van de kraters is dit een bijzonder schouwspel.

Zo rond het middaguur houden we het hier voor gezien, want het wordt alleen maar heter en heter. Na de lunch gaan we naar het centrum van Rotorua en lopen door de winkelstraten. Een stukje verder bij het aangrenzende meer, hangen we lekker wat in de zon. Aan het einde van de middag gaan we terug naar ons motel en lezen we vast weer wat vooruit, over wat ons de komende dagen te wachten staat.

23/2/2010
We vervolgen onze route naar het Noorden richting Tauranga en stoppen onderweg bij Kiwi Fruit 360. In deze toeristische kiwigaard geeft men uitleg over het telen van kiwi fruit. We krijgen een rondleiding in een ‘prachtig’ treintje waarvan de wagentjes de vorm van …(je raadt het al)… een kiwi hebben. Kortom, je zit voor lul.

In sneltreinvaart worden we over het terrein van de kiwigaard gejaagd en na een rondje rijden stoppen we vlak naast de gaard. Hier krijgen we verdere uitleg over het telen van kiwi’s die op eenzelfde wijze als druiven (alleen dan niet verticaal, maar horizontaal) worden geteeld. Aangezien de maand april de oogstmaand is, hangt de gaard tjokvol met kiwi’s. Elke kiwiplant/boom geeft zo’n 1.000 kiwi’s en aangezien het hier stikt van de kiwigaarden, kan je wel voorstellen dat men hier jaarlijks zo’n 2,5 miljard kiwi’s produceert. Een gigantisch bedrijf dus. Aan het eind van de tour proeven we nog wat kiwi’s, de bij ons bekende groene en gele maar ook een kiwiberry. Dit is een hele kleine kiwi met in de kern een rode bessen smaak. Heel apart. Dit soort is er maar 8 weken per jaar dus we zijn er op het juiste moment. We willen graag nog wat kiwi’s meenemen voor onderweg, maar tot onze verbazing verkopen ze hier juist alleen nog de kiwi’s uit Italie, omdat de Nieuw-Zeelandse kiwi pas over 6 weken geplukt worden. We laten deze kiwi’s maar voor wat ze zijn, maar nemen wel een bakje met Kiwiberry’s mee.

Na de rondleiding rijden we door naar Tauranga en het nabij gelegen Mount Maunganui. Hier genieten we van een heerlijke uitgebreide lunch en liggen we zo’n 2 uur op het strand te bakken en naar de golfsurfers te kijken. Heerlijk relaxt!

Aan het einde van de middag rijden we nog een klein stukje langs de kust naar Waihi Beach. Hier blijven we één nacht.

24/2/2010
Vandaag hebben we een klein ritje op de agenda staan. We rijden naar het Noorden naar de Coromandel Peninsula en wel naar het plaatsje Hahei. Hier boeken we een motelletje (cabin) voor drie nachten, zodat we tijd genoeg hebben om de prachtige kust te verkennen en natuurlijk de bruine tint een beetje bij te werken. We liggen lekker op het prachtige strand te luieren en van het mooie uitzicht te genieten. Wauw, dit is mooi!

Aan het einde van de middag rijden we naar de lokale souvenirwinkel en boeken voor de volgende ochtend een kayaktour langs de kust. Helaas wiegert de credit card van Tom ineens de dienst en willen we cash betalen. Tja, cash, daarvan hebben we niet genoeg bij ons. In het dorp zelf is er geen pinapparaat. Het dichtstbijzijnde pinapparaat blijkt zo’n kwartiertje rijden hiervandaan te zijn, dus da’s zo geregeld. Ja, dat dacht je! We zitten ergens op een landtong en het dorp is met de auto alleen via een flinke omweg (40 minuten rijden) te bereiken . Maar geen nood, er blijkt ook een kleine voetgangers-ferry naar de overkant te varen. Dus, met de pont gaan we naar de overkant, geld pinnen en weer terug naar waar we vandaan kwamen. Zo kan je ook aan je geld komen… Net op tijd voor sluitingstijd zijn we terug in Hahei en maken we de boeking voor de kayakken definitief.

25/2/2010

Vandaag hebben we de wekker gezet om op tijd te zijn voor het Kayakken. We moeten om 8:45 uur op het strand zijn, dus dat wordt opschieten. We hebben er bewust voor gekozen om in de ochtend te gaan kayakken en niet in de middag op het heetste moment van de dag. Tom zijn rug is namelijk gisteren flink verbrand van het zwemmen in de zee.

Op het strand aangekomen liggen de kayakken al klaar en krijgen we een korte instructie. Allereerst wordt uitgelegd op welke wijze je je spullen, zoals camera, handdoeken en andere zaken veilig en waterdicht kan opbergen en daarna krijgen we uitleg over het kayakken zelf. Je krijgt een zwemvest en een “spatdoek” aan, zodat je niet al te nat wordt. Aangezien je op open zee gaat kayakken moet je er voor zorgen dat je snel door de branding gaat, daarna is het alleen maar rustig peddelen. Wij zijn één van de eersten die het water worden ingeduwd. En ja hoor, dat hebben wij weer …er komt een grote golf aan. Aangezien Deb voorop zit is zij meteen kletsnat. Wat nou, spatdoek zodat je niet zo nat wordt. Het water klettert met veel plezier de kayak in en we gaan met een volle kayak de zee op, haha, maar we zitten nog overeind dus geen paniek.

Maar goed, eenmaal door de branding wachten we op de rest van de groep en zodra iedereen in het water is, gaan we op pad. Het begint heel licht te regenen maar dat is van korte duur, daarna breekt het zonnetje door. We varen eerst rondom een groot rotsblok en daarna tussen wat rotsen door en vervolgens door een grot heen. Echt een geweldig gezicht hoe het water om de rotsen heen slaat en dat terwijl je hier heel rustig langs peddelt. Na een uurtje op zee gaan we richting Cathedral Cove. Dit is volgens de kiwi’s het meest gefotografeerde plekje van Nieuw-Zeeland. Het is een groot rotsblok dat door een vulkaanuitbarsting is ontstaan. We gaan bij Cathedral Cove met de kayak aan land. Ook dit vergt weer enige timing, maar alsof we het al jaren doen ‘parkeren’ we met een mooie golf de kayak netjes op het strand.

De twee gidsen vragen aan iedereen wat ze willen drinken: cappuccino, latte, gewone koffie, thee, hot chocolat, noem het maar op. In het zand worden de aantallen geturfd en over een kwartier staat de bestelling klaar. Die twee gaan namelijk met een gasbrandertje de hete melk opschuimen en het warme water zit in thermosflessen. Dus het is echt een super bakkie koffie wat die mannen daar hebben gemaakt.

We kunnen nog wat rondkijken, nemen ook de nodige foto’s en leggen uiteraard ook wat vast op de film.

Na een half uurtje stappen we weer in de kayak en gaan we weer richting Hahei, waar we ook vanochtend zijn gestart. Onderweg passeren we ook een mooi afgezette snorkelplek, waar de gids aangeeft dat dit een perfecte plek is om te snorkelen. Dat is dus mooi iets om morgen te gaan doen…
Op ons gemak varen we terug en gaan nog even aan het strand zitten om na te genieten.

We maken wat eten en aangezien het bewolkter wordt, gaan we vanmiddag een rondrit maken richting Coromandel; een leuke route met prachtige uitzichtpunten. Rond 5 uur houden we het voor gezien, doen nog wat boodschappen en werken daarna nog even het verslag bij.


Groet
Tom en Debbie