Forel vissen

Hallo allemaal,

Zo dit is alweer snel een volgend verslag, maar dit willen we jullie niet onthouden.

19/2/2010

Vandaag gaan we vanuit Napier naar Lake Taupo. Eerst halen we nog wat vers fruit voor onderweg en rijden daarna in zo’n 3 uur naar het enorme meer van Taupo. Onderweg slingert de weg weer lekker over de heuvels, maar is er over de omgeving niet zoveel te vertellen. Gewoon mooi.

Na enig zoekwerk vinden we een mooi motel voor twee nachten. Het blijkt een sjiek net nieuw motel te zijn met alles erop en eraan (inclusief bubbelbad en gratis wifi!)

’s Middags verkennen we het dorp en luieren we lekker op het strand.

20/2/2010
Vandaag gaan we weer eens iets doen, waar we echt zoiets van hadden…. “dat moet je eens in je leven een keer gedaan hebben…”: Op Forel vissen.
Lake Taupo staat bekent als Forelvissersparadijs. Met name de regenboogforel is hier te vinden. Dus ja, nu we er toch zijn en wat wil je nog meer, behalve een dosis geluk J.

De visvergunning hebben we al op zak en om 10 uur hebben we in de kleine haven van Taupo met Marty afgesproken. We zien het bootje al liggen. Maar aangezien wij iets te vroeg zijn is Marty nog niet aanwezig. Na 5 minuten komt hij in zijn Jeep aangescheurd en kunnen we op pad.
We varen eerst rustig de haven uit en gaan daarna vol gas het meer op. Tom heeft zich uiteraard weer goed voorbereid en de nodige medicijnen ingenomen, maar alles gaat goed.

Na 10 minuten komen de hengels te voorschijn en krijgen we uitleg over “Trout Fishing”. Allereerst mogen er maar maximaal 3 hengels uit geworpen worden en alleen de vissen groter dan 40 cm mogen we houden. De “kleintjes” moeten weer terug het water in. Het is verboden om met aas te vissen dus we moeten het met een “lure” (nep visje / lokaas) doen. Op de vraag hoe weet je nu dat je beet hebt, werd eerst lachend geantwoord dat de vis gewoon even belt dat hij er is. Maar niets is minder waar, er is toch wel techniek voor nodig. De Forel moet je dus echt lokken. Als je eenmaal beet hebt (door dat het topje van je hengel recht op gaat staan, doordat de lijn van het loodblok afschiet) is het de kunst om de vis binnen te halen. Er wordt verteld dat het merendeel van de vis de boot niet eens haalt.

Na even te staren naar het puntje van de hengel is het gelijk raak! Het topje schiet omhoog en het feest kan beginnen. Deb is als eerste aan de beurt en staat heel stoer met het hengeltje in haar hand te luisteren naar de aanwijzingen van Marty. Langzaam de vis laten spelen en hem rustig naar binnen halen. Ik moet zeggen: je hebt er aardig wat spierballen voor nodig. Maar goed, het lukt aardig om de forel rustig naar binnen te halen en Marty staat al klaar met een schepnet. Wauw… een mega grote forel van wel 55 cm! De filmcamera en fototoestel maken overuren omdat dit toch wel spectaculair is.
De forel is volgens Marty een toppertje en na een klap op zijn kop met een groot stuk hout wordt de vis voor de camera geshowd en belandt deze in de bak achter op de boot. Het is overigens onwijs vies om zo’n beest vast te houden! Maar pap (Simon), ik heb het wel gedaan en dat terwijl ik in Nederland niet eens de kleine visjes van het haakje af durf te halen.

We krijgen de smaak te pakken en kijken weer vol spanning naar de hengels. En ja hoor even later is het weer raak. Tom heeft beet. Ook hij gaat de strijd met de forel aan en haalt ‘m rustig binnen. Deze keer geen geluk want de forel is net iets te klein om mee te nemen en dus moet deze weer terug.

Nog geen tel later springt Marty weer op en begint het feest van voor af aan. Langzaam de vis binnen halen en ja hoor weer eentje die net de 40 cm heeft gehaald. Ook deze forel krijgt een klap op zijn kop en belandt in de bak.

We varen een stukje verder en het blijft even rustig. Maar na een minuut of 20 begint één van de hengels weer aan te geven dat de forel weer honger heeft. Met de hengel in de aanslag wordt ook deze weer rustig binnengehaald. Tja, de eerste vis is nog steeds de “winnaar van de dag”, dus vol spanning kijken we of deze nog groter is. Maar nee, net een stukje kleiner, maar weer waard om mee te nemen.

Na een half uurtje rondvaren is het wederom raak. Tja, je gaat er toch een soort aan wennen dat je zo vaak beet hebt. Aan Tom de eer om deze vis binnen te halen. Aan de oppervlakte zie je de vis al boven water springen; dit is ook een grote jongen. Rustig aan wordt de vis binnengehaald. Vol spanning kijken we en lachen we om de vraag “wie nu de grootste heeft”. Tja, we houden het er op dat ze even groot zijn. Ook deze vis is het waard om op de foto’s gezet te worden en vol trots gaat deze ook weer de bak in.

Net op het moment dat we weer op de terugweg willen gaan is het weer raak! Tjonge jonge het is best hard werken op zo’n boot. Wederom de forel weer binnengehaald en nummer 5 belandt in de bak.

Tja en dan heb je een bak met 5 prachtige grote vissen. Wat doe je dan… Marty maakt ze aan boord schoon en ze worden in twee grote plastic zakken gedaan. Aangezien we de vis niet mee kunnen nemen maar we toch wel onze vangst willen opeten, geeft Marty ons de tip om één van de vissen naar een lokaal restaurant te brengen en te vragen of ze deze voor je klaar willen maken. Waar maak je dat nu nog mee?! Omdat de rest van de vis niet in onze koelbox past ruilen we deze om tegen gerookte forel dat Marty gisteren bij de slager heeft laten roken.

Na afscheid van Marty te hebben genomen staan we aan de kant met onze mega forel en gaan we alvast op zoek naar het door hem aangegeven restaurant. Met de forel in de hand lopen we de tent binnen en vragen we of ze deze vis voor ons vanavond kunnen klaarmaken, zodat we deze kunnen opeten. We geven aan er vanavond rond 19.00 uur te zijn en gaan lachend het restaurant weer uit. Hoe bizar is dit zeg?!

We bekijken de foto’s en eten het eerste stuk gerookte forel op. Dit is echt verrukkelijk. We willen jullie dit verhaal niet onthouden en schrijven dus gelijk een stukje voor de weblog op. Straks nog even naar het strand en vanavond… eigen gevangen vis eten…

Groetjes (of: blub blub),

Tom en Debbie