De laatste week is ingegaan, helaas.

Hallo allemaal,

Ja je leest het goed. De laatste week in NIEUW-ZEELAND wel te verstaan is ingegaan. Maar, niet getreurd, er is nog genoeg te beleven.

Hartelijk bedankt voor de leuke reacties op de vorige verslagen. Blijf ze schrijven, we moeten er steeds weer om lachen! Oh ja, en Lin, de kiwi-trein staat op de film, dus die zie je nog wel een keer.

Verder nog even een update over Fiji, op verzoek van Jolanda en Claar. Op 6 maart gaan we wel naar Fiji, maar verblijven we op het hoofdeiland. Het resort waar we oorspronkelijk naartoe zouden gaan is nog steeds gesloten. Een recente tyfoon heeft hier alle elektra om zeep geholpen… We krijgen als vergoeding voor de omboeking een andere (lees: luxere) kamer en half pension. De kamer ligt nu aan het strand, dus dat ziet er voorlopig goed uit. We zullen zien. Kortom Jo en Claar, we komen NIET eerder terug dan de 14e.

26/2/2010
Vandaag doen we lekker rustig aan, we hebben niks op de agenda staan. Aangezien het weer lekker zonnig is, gaan we voor de verandering maar weer eens naar het strand. Lekker luieren, beetje zwemmen, puzzelen, spelletje doen… Tja, ik weet het, het is behelpen…

Zo rond 15.30 gaan we met de auto de heuvel op richting het begin van het wandelpad naar Cathedral Cove. We pakken de snorkelspullen uit de auto en lopen via het wandelpad naar de eerste afslag naar Gemstone Bay. Het pad gaat steil naar beneden en binnen 5 minuten staan we aan de rand van het water. Shorty, masker en snorkel aan en hup via de rotsblokken het water in. Voor de kust heeft men met een aantal boeien een parcourtje aangelegd. Op de boeien staan meerdere afbeeldingen van hetgeen onder water te zien is. Na een paar minuten zwemmen zien we diverse mooie vissen, waarvan we inmiddels de namen alweer zijn vergeten. Het zicht onder water is zo’n 8-10 meter, dus zeker niet slecht. Even verderop hebben andere snorkelaars een Stingray (rog) gezien, maar deze missen wij helaas. Na ruim een half uurtje dobberen, houden we het voor gezien en gaan we lekker drogen in de zon. Mooi zwemtochtje.

We rijden terug naar het ‘dorpje’ en trakteren onszelf op een heerlijk ijsje. Na afloop rijden we nog even terug naar de bovenkant van de heuvel om wat foto’s te maken.

27/2/2010
We hebben een flinke rit voor de boeg, want we rijden door de Coromandel Peninsula via Auckland naar Orewa. We beginnen de rit met een stuk dirt road van zo’n 30 km. Op deze smalle en slingerende bergweg is het gelukkig erg rustig, want we komen in totaal vijf auto’s tegen. Het past maar net. Als we een vrachtwagen tegengekomen waren, hadden we moeten stoppen.

Via Thames en het vlakke land onder Auckland pakken we de Freeway op. Deze echte snelweg leidt ons in no-time naar en dwars door Auckland. Al met al gaat dit best snel zo, maar een kleine file (ja, da’s lang geleden) gooit toch wat roet in het eten. Desondanks komen we in de middag in Orewa aan. We moeten wat zoeken naar een motelletje, maar vinden er toch één voor een spotprijsje. Na het inchecken lopen we naar het strand en rusten uit van de vermoeiende autoreis. Op het strand is het een drukte van jewelste met kitesurfers, windsurfers en beachsurfers. Genoeg te zien en met een mooi zonnetje en een verkoelend briesje, is het hier heerlijk vertoeven.

28/2/2010
We verlaten Orewa en tuffen verder naar het Noorden en komen na een kort ritje uit in Kerikeri. Via de receptie van de motelpark boeken we voor de volgende ochtend een zwempartij met dolfijnen. De dame achter de receptie belt met de maatschappij die dergelijke tripjes organiseren en vraagt of de trip wel doorgaat vanwege de Tsunami alarm. Wij kijken elkaar vreemd aan en nu begint er bij ons een bel, of moeten we zeggen een “luchtalarm” te rinkelen. De gehele ochtend klinkt er namelijk een “luchtalarm”. We begrijpen, na het raadplegen van internet, dat ook voor Nieuw-Zeeland er een Tsunamiwaarschuwing geldt langs de kust. Volgens de mevrouw gaan de tourtjes gewoon door, dus dat wordt toch nog dolfijnen spotten.
De middag eten we lekker een pizza in het nabijgelegen Paihia, dat aan de Bay of Islands ligt. Dit gebied met 144 kleine en grote eilanden is werkelijk schitterend. We genieten aan de boulevard lekker van het zeer mooie uitzicht over de baai en het heerlijke zonnige weer.

’s Avonds maken we een lekker hapje eten (garnalen met groente en oestersaus en witte rijst) en kijken we een film voordat we vroeg onder de ‘wol’ gaan.

1/3/2010
Zelfs voor het werk staan we niet zo vroeg op, maar tijdens de vakantie wel: 06.00 uur gaat de wekker. Met moeite kunnen we uit bed komen, maar het moet toch. We moeten nl. rond 7.30 uur in Paihia zijn voor de dolfijnentocht. Dit dorp ligt op zo’n half uur rijden van Kerikeri.

Netjes op tijd checken we in en gaan we aan boord van de boot die ons een halve dag door de Bay of Islands zal varen. Het is helaas heel ander weer dan gisteren: bewolkt en regenbuien. Jammer, maar het is niet anders.

We varen langs verschillende eilanden op zoek naar dolfijnen. Na ruim een uur varen hebben we nog niks gezien. Het zal toch niet zo zijn, dat we helemaal geen dolfijnen zullen zien? Dan ziet Debbie plotseling naast de boot een rugvin boven water uitkomen en al vlug zien we een kleine groep van Common Dolphins (gewone dolfijnen). Ze zwemmen erg snel en zijn weg voordat we er erg in hebben. De schipper vaart verder en zoekt regelmatig de omgeving af naar nog meer dolfijnen. Onderweg krijgen we nog een paar keer een bak water op ons dak, maar dat kan de pret nog niet drukken.

Na zo’n twee uur varen we terug naar één van de baaien dichtbij ons vertrekpunt waar meerdere dolfijnen gesignaleerd zijn. Als we er aankomen liggen er al een paar boten naar de voedende en spelende dolfijnen te kijken. We krijgen uitgebreid de tijd om de beesten (Bottle Nose Dolphins) van dichtbij te bekijken. Aangezien er een jonkie gesignaleerd is, mogen we helaas niet het water in om met ze te zwemmen. Maar de dolfijnen geven een fraaie demonstratie van hun voorkomen en we schieten veel foto’s en film.

Dan moet de rest van de ochtend nog even worden vol gemaakt en vaart de schipper voor de derde keer langs dezelfde eilandjes die we eerder al hebben gezien. Onderweg zien we geen dolfijnen meer en zitten we eigenlijk met z’n allen te wachten tot we weer in de haven zijn.

We eten nogmaals in hetzelfde restaurant als we gisteren hebben gegeten en rijden daarna verder naar het Noorden via de kustweg naar de Karikari Peninsula naar het kleine plaatsje Whatuwhiwhi. Leuk voor Scrabble… drie keer woordwaarde. We kunnen overigens toch niet echt wennen aan die rare plaatsnamen hier. Zo hebben ze hier zelfs een plaatsnaam met 57 letters: Taumatawhakatangihangakoauauotamateapokaiwhenuakitanatahu. Zo ga daar maar eens op oefenen!

We vinden een prima cabin voor twee nachten aan het strand en wandelen langs de prachtige baaitjes, op zoek naar een paar mooie schelpen. Het is zo rustig dat we de gehele baai voor ons zelf hebben. Wat een geweldig mooie baaien en stranden zijn hier, prachtig! Lichtblauw water en heel fijn geel zand. Wauw, het is toch een paradijsje hier.

De groetjes!

Tom en Debbie