Mesa Verde N.P.
Door: Tom en Debbie
Blijf op de hoogte en volg Tom en Debbie
12 April 2017 | Verenigde Staten, Mancos
Hallo allemaal,
Het is weer tijd voor een volgend deel van ons reisverslag. Veel lessplezier en tot de volgende keer!
Groetjes,
Tom en Debbie
10-04-2017
Rond 9.00 uur verlaten we de camping in Montrose en nemen de 550 naar het zuiden richting Durango. Onderweg staan meerdere waarschuwingsborden langs de weg dat de weg verderop niet geschikt is voor lange trucks omdat de weg flink gaat slingeren. We laten ons er niet door afschrikken en vervolgen onze route. Deze voert ons via een echt prachtige weg (soms flinke stukken zonder vangrails langs afgrond…) over de bergpas naar het plaatsje Durango. Onderweg stoppen we op meerdere plekken en genieten van het flinke pak sneeuw dat hier nog ligt. De top van deze pas ligt net onder de 11.000 voet, zo’n 3.350 meter. De camper moet er flink aan sleuren, dus we rijden dit stuk ongeveer 1 op 1, in plaats van 1 op 3 (ahum). Nee, Amerikaanse auto’s en zuinig rijden zijn twee zaken die hier niet samen gaan.
In Durango lunchen we bij de Burger King (burp) en daarna rijden we via de 160 naar het westen door naar Cortez. Net voor deze plaats komen we bij onze eindbestemming van vandaag aan, het Mesa Verde RV Park. Hier blijven we twee nachten, zodat we morgen tijd hebben om het Mesa Verde National Park te bezoeken. De middag genieten we lekker van de zon en ’s avonds kijken we maar weer een serietje op de laptop.
11-04-2017
Het was vannacht erg koud en daardoor slaat de kachel in de camper elke 5 minuten aan (beetje verwarmen om de vorst uit de camper te houden). Da’s natuurlijk goed, maar niet als de kachel als een föhn klinkt. De waterslang is bevroren en de ijspegels hangen aan de camper, brrrr. We hebben daarom allebei waardeloos geslapen en zijn nog flink brak. Dus luieren we een stuk van de ochtend en rijden pas om 11.00 uur de camping af.
Onze camping zit letterlijk op een steenworp afstand van de ingang van het Mesa Verde National Park, dus we zijn er zo. Eerst even naar het Visitors Center voor info over het park. Mesa Verde (https://www.nps.gov/meve/index.htm) betekent in het Spaans ‘Groene tafel’ en biedt een mooi inzicht in het leven van de Pueblo (oude indianen stam). In de periode 700-1300 na Christus vestigden zij zich in deze hoogvlakten en maakten rotswoningen, die pas rond 1880 door Amerikanen zijn ontdekt. Deze locaties bieden een schat aan archeologische informatie. De Amerikaanse overheid zag dat ook snel in en besloot al in 1909 dit gebied tot een National Park te maken.
Via diverse stops krijg je een goed beeld van de leefwijze van deze mensen uit een tijd dat er nog geen staal, paarden en grote gereedschappen waren. Bijzonder om te zien hoe deze mensen in deze omgeving (ijskoud in de winter en heet in de zomer) konden overleven. Dit park staat dan ook in het teken van de cultuur en archeologie, waar andere nationale parken vooral over de natuur gaan.
Aan het einde van de middag doet Tom nog mee aan een tour naar één van deze rotswoningen. Debbie gaat niet mee omdat er flink langs diepe afgronden moet worden geklommen en gelopen. Ook nu weer is het erg bijzonder om te zien wat dit volk destijds heeft kunnen maken en hoe inventief zij waren.
Na afloop rijden we het park uit en gaan terug naar de camping. Daar komt de man met de hamer even langs om ons nog even op een vaak onderbroken nachtrust te wijzen. We suffen de avond uit en gaan lekker vroeg slapen. Vannacht wordt het minder koud, dus hopelijk slapen we nu wel door.
Link naar wat foto’s (inclusief een Halo om de zon):
https://goo.gl/photos/taRoeQMV2jhJ3jMk9
Het is weer tijd voor een volgend deel van ons reisverslag. Veel lessplezier en tot de volgende keer!
Groetjes,
Tom en Debbie
10-04-2017
Rond 9.00 uur verlaten we de camping in Montrose en nemen de 550 naar het zuiden richting Durango. Onderweg staan meerdere waarschuwingsborden langs de weg dat de weg verderop niet geschikt is voor lange trucks omdat de weg flink gaat slingeren. We laten ons er niet door afschrikken en vervolgen onze route. Deze voert ons via een echt prachtige weg (soms flinke stukken zonder vangrails langs afgrond…) over de bergpas naar het plaatsje Durango. Onderweg stoppen we op meerdere plekken en genieten van het flinke pak sneeuw dat hier nog ligt. De top van deze pas ligt net onder de 11.000 voet, zo’n 3.350 meter. De camper moet er flink aan sleuren, dus we rijden dit stuk ongeveer 1 op 1, in plaats van 1 op 3 (ahum). Nee, Amerikaanse auto’s en zuinig rijden zijn twee zaken die hier niet samen gaan.
In Durango lunchen we bij de Burger King (burp) en daarna rijden we via de 160 naar het westen door naar Cortez. Net voor deze plaats komen we bij onze eindbestemming van vandaag aan, het Mesa Verde RV Park. Hier blijven we twee nachten, zodat we morgen tijd hebben om het Mesa Verde National Park te bezoeken. De middag genieten we lekker van de zon en ’s avonds kijken we maar weer een serietje op de laptop.
11-04-2017
Het was vannacht erg koud en daardoor slaat de kachel in de camper elke 5 minuten aan (beetje verwarmen om de vorst uit de camper te houden). Da’s natuurlijk goed, maar niet als de kachel als een föhn klinkt. De waterslang is bevroren en de ijspegels hangen aan de camper, brrrr. We hebben daarom allebei waardeloos geslapen en zijn nog flink brak. Dus luieren we een stuk van de ochtend en rijden pas om 11.00 uur de camping af.
Onze camping zit letterlijk op een steenworp afstand van de ingang van het Mesa Verde National Park, dus we zijn er zo. Eerst even naar het Visitors Center voor info over het park. Mesa Verde (https://www.nps.gov/meve/index.htm) betekent in het Spaans ‘Groene tafel’ en biedt een mooi inzicht in het leven van de Pueblo (oude indianen stam). In de periode 700-1300 na Christus vestigden zij zich in deze hoogvlakten en maakten rotswoningen, die pas rond 1880 door Amerikanen zijn ontdekt. Deze locaties bieden een schat aan archeologische informatie. De Amerikaanse overheid zag dat ook snel in en besloot al in 1909 dit gebied tot een National Park te maken.
Via diverse stops krijg je een goed beeld van de leefwijze van deze mensen uit een tijd dat er nog geen staal, paarden en grote gereedschappen waren. Bijzonder om te zien hoe deze mensen in deze omgeving (ijskoud in de winter en heet in de zomer) konden overleven. Dit park staat dan ook in het teken van de cultuur en archeologie, waar andere nationale parken vooral over de natuur gaan.
Aan het einde van de middag doet Tom nog mee aan een tour naar één van deze rotswoningen. Debbie gaat niet mee omdat er flink langs diepe afgronden moet worden geklommen en gelopen. Ook nu weer is het erg bijzonder om te zien wat dit volk destijds heeft kunnen maken en hoe inventief zij waren.
Na afloop rijden we het park uit en gaan terug naar de camping. Daar komt de man met de hamer even langs om ons nog even op een vaak onderbroken nachtrust te wijzen. We suffen de avond uit en gaan lekker vroeg slapen. Vannacht wordt het minder koud, dus hopelijk slapen we nu wel door.
Link naar wat foto’s (inclusief een Halo om de zon):
https://goo.gl/photos/taRoeQMV2jhJ3jMk9
-
12 April 2017 - 16:39
Gerda Pim:
Benzine is waarscijnlijk wat goedkoper dan bij ons.Deb ga je volgend jaar mee naar de wintersport,nu je weet hoe lekker dat is. -
12 April 2017 - 16:47
Gert En Fieneke:
Een mooie indrukwekkende reis tot nu toe. Wij dachten dat jullie de warmte gingen opzoeken? -
12 April 2017 - 17:16
R Wullems:
Leuk verslag vooral de burp , maar niet getreurd hier is het ook koud veel plezier nog . groet Richard -
12 April 2017 - 22:24
Marjan Wolvers:
Geniet ze !!! -
14 April 2017 - 17:40
Edith:
Brr.. Wat koud! Maar vast ondanks dat en slechte nachtrust toch een boeiende reis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
